ارشاد ڈیروی

ارشاد حسین ولد ملک حاجی محمد سونہارا آرائیں1967 کوں ڈیرہ غازی خان وچ ڄمیے۔ سرائیکی زبان دے شاعر ہن۔

نمونہ کلام

فقط ڈوچار ککھیں دے گریڑے کوں وطن سمجھوں

بدن تے لیر چولے ہِن ایہے اپݨیں کفن سمجھوں

چلو چُپ چاپ چُݨدے آؤں کِریے ہُوئے درخت دے پترے

فصل آندیں تائیں بس ہیں نیامت کوں چا انّ سمجھوں

اساڈے تن بدن تے لال جوڑے ہِن رنگیے رتّ دے

اساں در در رُلݨ کوں اپݨی زندگی دا امن سمجھوں

ساڈی مستک تے دستک ھے اندھاری رات رُتیں دے

اکھیں تے ہنج کُئی ٹِمکے سُکوں چوڈی دا چن سمجھوں

اساں پتھریں توں شیشے دی بھلا خیرات کیوں پِندوں

اساں اپݨیں پچھانویں کوں ودے شیشہ بدن سمجھوں

کلیاں نِمراش تھیندن پُھل اُجڑدن روز ڈہدے ہئیں

جِتھاں ماہلی لُٹیرے ہِن کیویں اپݨاں چمن سمجھو

اساڈی جیب وچ احساس دے سِکے تاں ہوندن پئے

اساں دولت کوں کیاکرݨےہیکوں ارشاد دھن سمجھوں

غزل

تیڈے حال دی تیکوں سُدھ ھے ساڈا حال ہُنالہ

اندری اندر چُپ تھی گئی ھے کر کُئی گال ہُنالہ

ہاڑ دی پہلی پہلی سنّج کوں جھڑ گاجاں برساتاں

ساوݨ دی سُدھ ڈیوݨ پئے گئے آوݨ نال ہُنالہ

ٹُردیں ٹُردیں پیرو راݨیں بال اِیاݨیں رو پئے

سانگ برابر سِجھ کیوں کیتی گھٹ کر چال ہُنالہ

اساں تاں ریت سفر دے پیرو راݨیں راہی

ساڈے چھالے رّت نئِیں ڈیندے بھا نہ بال ہُنالہ

اساں پیار دے چیتر دی خوشبو شاہر بزار کِھنڈائی

ساڈے ساہ ساہ اُوکھے کر گئے قیدو سیال ہُنالہ

اساں سِک دےسیک اِچ رہےِکیں سڑدےپئےہئیں کردم

ساڈے گھر وچ رہےِ ویندا ھے سارا سال ہُنالہ

قہر سیالہ کٹ گئے سِر توں پوہ وی چُپ اچ گزریے

فصل لہےِ پئے کیوں ارشاّدݨ تھی پئے کال ہُنالہ

ارشادڈیروی ڈیرہ غازی خان