ابو جعفر طحاوی

امام ابو جعفر طحاوی تریجھی صدی دے عظیم محدث و فقیہہ ہن. محدثین دے ہاں انہاں کوں حافظ تے امام دا درجہ حاصل ہے جبکہ فقہا انہاں کوں مجتہد منتسب قرار ݙیندے ہن۔ عموما امام طحاوی دے ناں نال وی معروف ہن۔ ناں، احمد۔ کنیت، ابو جعفر۔ والد دا ناں، محمد ہے۔ سلسلہ نسب ایویں ہے۔ الامام الحافظ ابو جعفر احمد بن محمد بن سلامہ بن سلمہ بن عبد الملک بن سلمہ بن سلیم بن سلیمان بن خباب ازدی حجری طحاوی مصری حنفی۔ ابوسعید بن یونس نے آکھے کہ میکوں امام طحاوی نے بیان کیتا کہ میݙی پیدائش 239ھ بمطابق 853ء وچ تھئی۔

اساتذہ

امام طحاوی دے شیوخ و اساتذہ دی ہک طویل فہرست ہے انہاں وچ چند ہک ایہ ہن۔ ابراہیم بن ابی داؤد سلیمان بن داؤد الاسدی ،احمد بن شعیب بن علی النسائی صاحب السنن ،احمد بن ابی عمران القاضی،اسحاق بن ابراہیم بن یونس البغدادی،اسماعیل بن یحیی المزنی ،بحربن نصر بن سابق الخولانی،بکار بن قتیبہ بن البصری القاضی،یونس بن عبد الاعلی الصدفی، ہارون بن سعیدایلی،محمد بن عبد اللہ بن الحکم،عیسیٰ بن مشرود اور عبد الغنی بن رفاعہ.

شاگرد

امام طحاوی دی علمی شہرت جیہڑے ویلے دور دور تک پھیل گئی تاں ول تشنگان علم تے علم حدیث و فقہ دے شائقین نے دوردراز توں آپ دی جانب رجوع کیتا تے آپ دی شاگردی اختیار کیتی۔ امام طحاوی دے شاگرداں دی وی ہک طویل فہرست ہے جیویں کہ الجواہر المضیئہ وچ لکھا ہویا اے. چند اسماء ذکر کیتے ویندن ۔ احمد بن ابراہیم بن حماد احمد بن محمد بن منصور الانصاری الدامغانی عبد الرحمن بن احمد بن یونس المورخ سلیمان بن احمد بن ایوب الطبرانی ابوالقاسم صاحب المعاجم عبد اللہ بن عدی بن عبد اللہ الجرجانی ابواحمد صاحب کتاب الکامل فی الجرح والتعدیل علی بن احمد الطحاوی ابو القاسم عبید اللہ بن علی الداؤدی شیخ اہل الظاہر فی عصرہ، محمد بن عبد اللہ بن احمد بن زبر ابوسلیمان الحافظ ابوبکرمحمد بن جعفربن الحسین البغدادی المعروف بغندرالحافظ المفید.

وفات

امام طحاوی دی وفات یکم ذیقعدہ 321ھ بمطابق 933ء وچ 82 سال دی عمر وچ تھئی