ابنِ وحشیہ

ابو بکر احمد بن علی، ابن وحشیہ دے ناں نال مشہور ہن، جیویں کہ “الفہرست” وچ مذکور ہے، اوہ تریجھی صدی ہجری دے سائنس دان ہن۔ ابن وحشیہ دی زراعت تے “الفلاحہ النبطیہ” قدیم زرعی تصانیف وچ قابلِ قدر مقام رکھدی ہے، ایں کتاب وچ انہاں نے ایہ ثابت کرݨ دی کوشش کیتی ہے کہ انہاں دے نبطی اسلاف بہت عظیم علم دے مالک ہن. آکھا ویندا ہے کہ ایہ کتاب قدیم بابلی کتب توں منقول ہے. ایں کتاب دی تصنیف دا زمانہ کوئی 291ھ دا ݙسیا ویندا ہے، ایں کتاب دا تذکرہ یہودی فلاسفر “ابن میمون” نے اپݨی کتاب “مورہ نبوشیم” وش وثنیاں دے عقائد دے باب وچ کیتا ہے جتھاں انہاں نے ستاریاں دی عبادت تے زراعت دے تعلق تے بحث کیتی ہے، “الفلاحہ النبطیہ” وچ صرف زرعی قواعد ہی بیان نی کیتے گئے بلکہ ایں توں ودھ کے وہمی تے خرافاتی اعتقادات تے انباط تے انہاں دے پڑوسیاں دے درمیان قائم ازمنۂ قدیم توں چلدی ہوئی روایات تے ہے۔