ابنِ اسحاق

محمدؒ بن اسحاق بن یسار بن خیار المدنی (704ء تا 767ء) اٹھویں صدی دے قدیم ترین سیرت نگار ہن جنہاں دی مشہور کتاب سیرت رسول اللہ صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم، سیرت ابن اسحاق دے ناں نال مشہور ہے۔ ایہ کتاب ہݨ ناپید تھی چکی ہے مگر اس کتاب دا نثری حصہ سیرت ابن ہشام وچ گھدا گیا ہے۔ انہاں دی تاریخ، اسلامی تاریخ دی قدیم ترین کتاب ہے۔ اوہ یسار دے پوترے ہن جینکوں 12ھ وچ عراق دے مقام عین التمر دے گرجا وچوں گرفتار کر کے مدینے گھنایا گیا ہئی، جتھاں اوہ عبد اللہ بن قیس دے قبیلے دا سردار بݨ گیا. ابو عبید اللہ محمد بن اسحٰق بن یسارمطلبی جیہڑے ابن اسحٰق دے ناں نال مشہور ہن، مدینہ دے رہݨ والے ہن تے سیرت ابن اسحاق دے مصنف ہن۔

ابن اسحاق مدینہ منورہ وچ 85ھ، (704ء) وچ پیدا تھئے. مدینہ وچ قیام کیتا۔ ول کہیں وجہ توں مصر تے اتھوں کوفہ چلے گئے۔ آخر وچ بغداد وچ مقیم تھی گئے ۔

حیاتی وہاݨی

محمد بن اسحاق نے مدینہ وچ پرورش پاتی۔ ابتدائی تعلیم اتھئیں تھئی۔ انہاں نے محمد صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم دے متعلق قصص و روایات جمع کرݨ دی طرف خاص توجہ کیتی. انہاں دے اساتذہ وچ امام ابن شہاب زہری،عاصم بن عمر بن قتادہ، عبد اللہ بن ابوبکربن محمد مدنی، غزوات دی تفصیل وچ سب توں نمایاں ہن۔ ہک مستند تے ثقہ راوی ہن۔

وفات

بغداد وچ سنہ 150ھ، 768ء وچ وفات پاتی۔ اگرچہ انہاں دا تعلق تابعین دے دور نال ہئی تے بعض انہاں کوں تابعین وچ وی شمار کریندے ہن۔ امام ابو حنیفہ دے مزار دے نال قبرستان ’’خیزران‘‘ وچ مدفون ہن۔