"ڈِڈھ دا دوزک”
اوتری ، نامُراد ، لوبھِنڑ چور رَن ، تیکوں شرم نئی آئی ، ایویں کریندییں میں تیڈے آسرے تیں
اپنڑاں پورا گھر سٹی ویندی آں تے توں حرام خور میڈے پِچھوں وی ایویں میڈے بالیں دیاں
مڈیاں کھا ویندی ہوسیں ۔ تُساں جیہاں ہڈ حرام چورڑیاں جیل دے ڈا دیاں ہِن ۔ دِل تاں اہدے
گُت کنوں نپ تیں تیکوں ہِک جھنباڑ چاڈیواں ۔ پر کیا کراں کُولے دِل آلی رن ہاں نمہی کر سگدی ۔
کوثر دے ایں چِکاٹ تیں اوندے گھر دے سبھے بندے سویرے سویرے اُٹھی تے صحن وِچ آ گئے ۔
جو ڈیکھوں تاں سہی کیا تھی گئے ؟
کوئی ڈاکہ مار گئے رات کوں یا کوئی بیا نقصان تھی گئے باہرو آوِن تاں کوثر اپنڑی نوکرانڑی نذیراں
تے چیکدی کھڑی ہئی۔ نذیراں سِر جھِکا کر تے ایویں روندی کھڑی ہئی۔ جو جیویں اونہوں جُرم کیتا
ہووے ۔ جیندی کوئی معافی کائنی تے نذیراں دے چولے دا پاند پکری اوندا چار سال دا رانجھو ڈریں
ہوئیں اکھیں نال کوثر کوں ڈہدا کھڑے جو جیویں رات کوں اماں اہدی ہے سم ونجو نہ تے ککھیں
لڈی آ ویسے وے ۔ اج او ککھیں لڈی رات دے بجائے ڈینہہ کو آ گئی تے او میڈے نال نال
میڈی ماء کوں وی کھا ویسی ۔
” کوثر پُتر کیا تھی گئے ، سویرے نال کیہاں پھاکا پاتی کھڑی ہئیں ؟ میں تاں اگیں دِل دا
مریض ہاں ” بابے کوثر توں پُچھیا۔
” ابا اے نذیراں ساڈی چنگائی دا فائدہ چیندی ہے ، بُڈ نئیں مردی جو میں کنوں پُچھے بغیر گھر
دی ملکانڑیں بنڑنڑ ہئے گئی ہے ”
” دھی مائی اخیر ہیں اوتری کیتا کیا ہے جو سویرے سویرے گھر وِچ متام پئے گئے ؟ "
بُڈھڑی اماں اوندا جُرم پچھڑ پئے گئی ۔
” اماں میکوں کیا پتہ ہئی جو اے ڈینڑ روز ایویں کریندی ہوسی تے بغیر پُچھے میں کنوں چوری
چیزاں چا ویندی ہوسی ” کوثر کاوڑ کنوں اِلزام لایا
” ابا اخیر ایندا کوئی جُرم ای تاں ہوسی ڈیکھو تاں سہی شودی زارو زار روندی کھڑی ہے اوندا
بال وی ڈریا کھڑے ” ابے کوثر توں پچھیا
” وڈی آئی شودی ! دِل تاں اہدے گولی مار ڈیوئنس جیڑا ایں کم کیتا ہے ، سلیم اکھیں مُلیندا
اُٹھی آیا تے سارا منظر ڈیکھ تے پریشان تھی گیا جو اے کیا متام ہے سویرے سویرے، او وی
چُھٹی دے ڈینہہ "
” کوثر کجھ تاں خیال چا کیتا کر ، ہِک چھٹی ہوندی ہے تے او وی توں ایویں جھڑپیں پھاکیں
وِچ بربات چا کریندی ہئیں ، ہنڑ وت کیا تھی گئے ؟؟ "
” سلیم ایندی جُراَت کیویں تھئی ہے جو ایں میڈے بالیں دا بھت لاتھا ہا اوہو چا تیں اپنڑے بال
کو چا کھوائس او وی میکوں ڈسئے تے پُچھے بغیر ، میڈا دِل اہدے جیویں میڈے بالیں دی شئے کھوائی
ہِس ایندے پُتر دے ڈڈھ وِچوں کڈھ گھِناں ” کوثر انسانیت توں لہہ تے آکھیا
” بس کر کوثر خدا دا خوف کھا ، بھت بیا چا بنڑانویں ہنڑ ایکوں بخش تے کم کرنڑ ڈے "
سلیم کوثر کوں آکھیا ۔
کڈاہیں کائنا ، چل دفعہ تھی ونج اِتھوں حرام خور ، چور رَن تے ولا کڈاہیں میکوں اپنڑی منحوس
شکل نہ ڈکھائیں ، کوثر دے گھر والیں دے روکنڑ دے با وجود اوں نذیراں کوں گھرو کڈھ
چھوڑیے تے نذیراں چار سالہ رانجھو کوں ڈھاک تے چا تے روندیں ہوئیں اسمان دو ڈِٹس ،
ہِک ٹھڈی آہ دل وِچوں نکلیس جو واہ وے نیلی چھت والا کیا تھیندا جو اساں غریبیں کوں اے
ڈڈھ دا دوزک نہ لانویں ہا ۔
ختم شُد (لکھت: طلعت نقی)