فیاض قاسی

فیاض قاسی سرائیکی زبان دا شاعر ہے۔

ڄم پل

دیرہ غازی خان نال سانگا ہے۔ ١٢ ستمبر ١٩٨٧ کوں ڄمے۔

نمونہ کلام

ترائے شعر

چاندڑیاں جھوک تے جھوٹݨ ول آئیں

تہوں کجھ درد سوایا تھی ڳئے

در تیں ساوا کڑب سرینہہ ہا 

تیݙی مونجھ ءچ پیلا تھی ڳئے

آخری خط ءچ اتناں لکھس

اج ہک شخص پرایا تھی ڳئے

ہک بند

ساݙی با نگ. بنا نئی ݙ نہہ تھیندا اسا ں لَہندا سِجھ ول وایا ہا 

اساں پیر زمین تیں ماریے ہن ساݙو. زم زم بھجدا آیا ہا 

اساں سچ کوں سچ دے گھوٹ ݙتن اساں سجھ کوں ہتھ ونج لایا ہا 

کائینات دے. رب کوں. کربل وچ اساں ایں مقروض بݨا یا ہا 

بند

ہاں نائب. خدا ا ے. یاد ہسی. پَر. پیئو دے. نیر. وِسِر. ویندے 

دھی بھینڑ کوں بھانگاں کیا ڈیسی سٹ کھوہ ءچ ویر وِسِر ویندے

ایندی. وحشت. ڈیکھ. معصوم. دے گل ہک تسا تیر وِسِر ویندے 

اوکوں. قاسیؔ رشتے کیا جنڑواؤں جیرھا ماء دا کھیر وِسِر ویندے

غزل

اج وی اُو. بے پتہ تھی ڳئے 

ول ڄُل گھر ڑی پالا تھی ڳئے

کئینی. ݙیکھ. وساخاں وسوں

ہر ہک شخص مہانگا تھی ڳئے

چاندڑیاں جھوک تے جھوٹݨ ول آئین

تہوں کجھ درد سوایا تھی ڳئے

در. تیں ساوا کڑٻ سریہنہ ہا 

تیݙی مونجھ ءچ پیلا تھی ڳئے

ہݨ. ناں. ٻیریں ٻور. پکیسِن 

اے وی وہم اَجایا تھی ڳئے

آکھیں تھل دی. واسِݨ آکھیے

نکھڑ کے پیار زیادہ تھی ڳئے

ترنڳڑ سِر ہن چٹھیاں ڈھل ڳئین

بھڄ ڑی موجھ دا ویلہا تھی ڳئے

میݙے. وانگ. سہارے منگدے

دل وی لڳدے ٻُڈھڑا تھی ڳئے

آخری. خط. ءچ اتناں لکھس 

اج ہک شخص پرایا تھی ڳئے

غزل دے چند شعر

پہلے ڳل کشکول کوں ڳولوں 

پچھیں ونڄ بہلول. کوں ڳولوں

تانگھ ءچ نچوں نچدے رہ ووں 

جنتے نیوے دول کوں ڳولوں

ڳل .ءچ ساوے چولے پا کے

اپݨی ڳل ڳئی اُول کوں ڳولوں

کندھیں تیں ونڄ چوریاں رکھوں

کتھ ء کاں بےشول کوں ڳولوں

پیر دے قَول تے نکھڑیے جیرھا

منتاں من کے ڈھول کوں ڳولوں

سردی چھاں جو چھدھری کر ڳئے

اپݨے اوں بھر تول کوں ڳولوݨں

ساکو ں مونجھاں جھول پلائے ہا

رُل ڳئے قاسی .رول کوں ڳولوں

غزل

ہجر تیݙا تاں ایویں وِسمیا وِسمیا بیٹھا راہندے

ٻڈھڑے وݨ دے تلے جیویں ٻڈھڑا بیٹھا راہندے

عشق تیݙا تاں بھیݙیں دا کوئی ساکوں آجڑی لگدے

راوا رُن ء چ ݙیکھ مصیبت ما ریا بیٹھا راہندے

چوریاں کھا کے کوڑ کیتونی کانواں بھلا تھیوی

اوندی آس تے من دا پکھڑو گاریا بیٹھا راہندے

لگدے ساݙی وستی دیوچ ول کوئ رانجھݨ اوسی

اکثر ساݙ ی کندھ. تے کا ں کُرلاندا بیٹھا راہندے

اپݨیں ہنجھ دا کہیں توں ول ہُݨ کیویں پُرسہ جھلوں 

اپݨیں رَلے اپݨاں عیب قطار یا بیٹھا راہندے

جݙاں دا تھئے نال مسیت دے جھیڑا ساݙا جیویں 

اللّہ سئیں وی اپݨیں گھر وچ کلھا بیٹھا راہندے

ساکوں تاں ہُݨ اللّہ دے اے بندے چنگیں لگدن

سُݨیے سے جو ہر ہک دل وچ اللّہ بیٹھا راہندے

فیاض قاسی ِ

غزل

ناں مندریں ناں چرچ مسیتیں والے

رب بخشیندے. سچیں نیتیں والے

اساں تاں ککر دیاں پیلیاں پُھندڑیاں

اساں. تاں. ہیں. پیار. پریتیں. والے

ڈاڈھین ساڈے کولوں شہر دیاں رسماں

اساں بھت دیں رسمیں ریتیں والے

پیرو راھنڑیں آجڑی پیڑھیں کولوں

مت دیں گانیں چنڑکیں میتیں والے

. دولے. شاہ دے اج وی دولی اساں

لالݨ تیڈیں. کونجیں. پیتیں . والے

اساں طارق سیئں. دے لوک لموچڑ

ڈوہڑیں شوہڑیں کافیں گیتیں والے

ناں کوئی رقبہ سانجھ دا جھیڑے ملاں

فرق ءن ساکوں پاک پلیتیں. والے

فیاض قاسی شاہصدردین

غزل

تیڈیاں ساڈیاں ڳالھیں کھریاں سچاں ڳالھیں

کتھو سکھ کے آ گئیں اوتریاں اوتریاں ڳالھیں

اساں دھپ تیں کینڑیں کاڑھیے کٹھے لوکی

کھا گٍن تیڈیاں ساکوں نکڑیاں نکڑیاں ڳالھیں

جݙاں نکھڑݨ والیں ݙوہ نئی ڈسیا ساڈا

ساڈے حصے آیاں مونجھاں ماندیاں ڳالھیں

جیرھے لوکی ونج کے شہریں وٹھے جڈاں

بھلدیں بھلدیں بھل گئےمٹھیاں مٹھیاں ڳالھیں

اساں کال کریہہ دے ماریے کیا سُدھ ساکوں

ساڈیاں ہوندین ٹوبھے ٹولھے آلیاں ڳالھیں

پتھیں منہ ہن ٻاریں ٻُکیں نال ونڈیندیاں

کتھ ہݨ پلے پوندین سدھیاں سوکھا ڳالھیں

چھوٹا بندہ نفرت ــــ سکھدے بابے آکھیا

کرکے وݙکے ٹر گے وݙیاں وݙیاں ڳالھیں

فیاض قاسی شاہصدردین

غزل

جݙاں  اپݨی سک پر نیسوں

ساری وستی کانڈھ بݨیسوں

ساݙا ــ ول جے ـ ـ جنم  تھیا  

وت وی ہیر دا مال چریسوں

لیلیٰ کولوں ــ سبق  گھنسوں

مسجد ونڄ کے عشق کمیسوں

ٻلدے  ـ تھل ءچ  رُلدی  سسی

پنـل دی وی  گــــول کریسوں

گودے  ساݙے ــ کمی ــ ہوسن

انہیں کولوں چھڄ ٻدھویسوں

دولی ـــ ساݙے ـــ دل ءچ  وسدن

سچے گھئو دیاں چوریاں ݙیسوں

دھیریں رب دی رحمت ہوندین

مئیریں ــ جتناں ــ  آدرـــ ݙیسو

مسجد کیتے جاہ وی رکھسوں

جھمر ـــ کیتے ــ ــ پِڑبݨویسوں

اہدن  ساول  چنگی  شئے  ہے

اپݨے  ویڑھے  ـ ڄال ـــ رہیسوں

کونجاں قاسیؔ سوگھیاں ساکوں

سئیں دے.ـــ رٹھے  آن پچیسوں

Fiaz Qasi

غزل

غزل

ساہ اے نکلن یا بے وسی نکلے

میڈیں اکھیں توں آفقی نکلے

عشق پتھر توں پانی کڈھدا پئے

عین ممکن ہے زندگی نکلے

ناں پھلوریں ایں بکھ دی گنڈھڑی کوں

متاں ورثے توں خودکشی نکلے

توں تاں چاہندیں جو روز آ ٹکرے

اچھا! تیڈی اے لاٹری نکلے

آ علامت دی خودکشی کروں

متاں حاکم دی بے حسی نکلے

ہک نمازی دا واسطہ ڈیوں ہا

بڈدے سجھ توں کئی روشنی نکلے

کیا کریسیں توں پیار قاسی دا

جدی پشتی جے آجڑی نکلے