امیرعباس راقب

امیرعباس راقب سرائیکی زبان دا شاعر ہے۔

نمونہ کلام

غزل

ہے میڈے لفظاں دے وچ روایت

مزاج اج کل دا منگداۓ جدت

جے وصل مل گۓ تاں ول ہوس ہے

جے ہجر مل گۓ تاں ول محبت

ہے زندگی دا شعور ساکوں

اساڈی درداں دے نال سنگت

میں موت منگاں تاں ہرج کوئنی

ہے اپڑیں ہوونڑ کولوں شکایت

جیہڑی تکبر توں پر ڈسیجے

اے جئیں عبادت وی کیا عبادت

میں سر تے اسمان چئی وداں ہاں

ڈساؤ میڈی ہے کیہڑی طاقت

او بھیڑے ملاں میکوں ڈساوو

اے قتل و غارت وی ہے شریعت

_انہاں دا صدقہ گناہ گھٹدن

اے ڈکھ وی ہوندن خدا دی نعمت

اخیر مٹی نصیب ایند

ہے آدمی دی وی کیا حقیقت

غزل تاں آہداں مگر ہے کوشش

میں لکھاں آل_نبی دے مدحت

جہان سارے کوں ویہڑ گئ ہے

ہے چارے پاسوں عجیب وحشت

اساں ہیں ہینڑیں ہلاک راقب

اساں جئیں لوکاں دی کیا حیثیت

امیرعباس راقب