مزاحیہ شاعری

انویں تاں سرائیکی زبان وچ ڈھیر سارے مزاحیہ شاعر ہن ۔ مگر فرھاد فریدی دی مزاحیہ شاعری دی آپݨی چس اے ۔

مزاحیہ ڈوہڑے

جیں ڈیہنہ دی شادی تھی ساڈی ہتھ کاسہ چا ودے پندے ہیں

ونجو باہر تاں ڄگ ہے کھل پمدا گھروں کھلے کھا ودے پندے ہوں

متاں ݙیکھ سݨڄاݨ کوئی یار گھنے سٻ حال ونجا ودے پندے ہیں

کڈاہیں پندے نہ فرھاد اساں ڈتے ذال پنا ودے پندے ہیں

شالا سس میڈی برباد تھیوے جیں کوڄھی دھی میڈے ڳل پاتی

جہڑی سوہݨی تے ہئی شہزادی نس ناوے میڈے او لاتی

ہس ݙاندیں رس کوئی جھیڑے دی بیٹھی روز کلائی اے یار کاتی

بیٹھا ٻھل تے شادی کر فرھاد ودی سختی ہئی میکوں ایں چاتی

واہ پیو ماء پرنائی ہے ایجھی رن جہڑی ڈیہنہ تے روواوے دیر نہ لاوے

جیں ویلھے آواں گھر دے وچ ہوں ویلھے جھیڑا لاوے دیر نہ لاوے

ھک تل فرھاد نہ ترس کرے نت بیٹھی ظلم. وساوے دیر نہ لاوے

میڈا رٻا ایجھی رن کولوں میڈی جلدی جان چھڑاوے دیر نہ لاوے

آئی لیکھ میڈے وچ ایجھی رن پکاوݨ آوے نہ جینکوں دال اے

آکھاں چاء دا ناں تاں بدلے چاء دے ڈیوے پاݨی صرف اٻال اے

ٻئے برتن تاں بعد وچ رہ گے ٹھیک دھو نہ سگے تھال اے

کوئی کم نی کریندی فرھاد میاں اے صرف ڄاݨڑدی ٻال اے

ان پڑھ رن نہ ملے کہیں کوں آکھو کیا تے کیا سئیں کرے

روز دے جھگڑے جھیڑے ہوون ڈیکھ تے ڄگ واہ واہ سئیں کرے

عقل وچ آوے ڳال نہ کوئی ہتھوں بݨی راند تباہ سئیں کرے

جیں ویلھے ڈیکھو فرھاد میاں ٻکری وانگوں ٻا ٻا سئیں کرے

مزاحیہ اردو غزل

اک چڑیل سی ہے تو

کیسی زندگی ہے تو

کیا بتاؤں جانے من

گلے پڑ گئی ہے تو

باپ تیرا مر گیا

کیوں اتنی دکھی ہے تو

اک عذاب کی طرح

ساتھ جی رہی ہے تو

دیکھ شیشے میں شکل

اک چڑیل سی ہے تو

رات دن کھاتے کھاتے

بھینس ہو گئی ہے تو

جو سنے وہ کہتا ہے

بے سرا گاتی ہے تو

کب جائے گی ماں کے گھر

روز سوچتی ہے تو

مزاحیہ سرائیکی غزل

آلسݨ رن نال کرکے شادی میں بس ٻھل گیاں

آپ اپݨی کر بیٹھاں بربادی میں بس ٻھل گیاں

سجھ ابھر گے پی کریندی ہے سنگھار اللہ معافی

بعد ڈاہ دے ڈیوے پیالی چاء دی میں بس ٻھل گیاں

پیو تے ماء نے پال تے تاں جوان کیتے کیا ڈساں

ٻاجی نی ہوندی کھاوݨ دے ڈاہ دی میں بس ٻھل گیاں

کئی ڈیہناں تک گھر نہ امدا ہم میں شادی توں پہلے

ختم تھی گی اے ساری آذادی میں بس ٻھل گیاں

نظم ( اے غلطی تہاں نہ کریجو)

کرینداں لوکو صاف میں ڳال

تھی گے میݙا اوکھا حال

چھوٹے سن دی پرنیوم چھوری

پیوء ماء اونکوں پرنایا زوری

حکومت توں یارو چوری

بݨی میں تے یار وٻال

جیں ٹائم وینداں اوندے نیڑے

لیندی اے میݙے نال او جھیڑے

کھلویندی اے میں تے سارے ویہڑے

اہدی اے حالی ہاں میں ٻال

نیڑے ونجاں چھرکیاں بھرے

بہے میں کنوں پرے پرے

سݨ تے ناں او میݙا ڈرے

بہندی نی او میڈے نال

میں تاں رہ گیم انویں کنوارہ

بھانویں شادی کیتم یارا

کیویں کراں یار گزارا

صبر کراں بے کتنے سال

نہ او میڈے کپڑے دھووے

ہر ویلھے او بیٹھی رووے

نت ہار ہنجوں دے پووے

مردا پے میݙا بھوکا مال

رووے یار سویر تے شام

تھی گیاں میڈیاں نندراں حرام

تے توڑیں پیواں صبر دے جام

ڳل پے گیا ݙکھیں دا گڑدھال

جہڑے چھوٹی عمر وچ چا پرنیندن

او اپݨے ٻال تے ظلم کریندن

سارے یار قانون ونجیندن

کیتے برباد ساکوں اپݨیں اعمال

فرھاد خدا دے خوف توں ݙرو

نہ چھوٹی عمر وچ شادی کرو

ایجھے جیوݨ توں اوہو ٻݙ مرو

برابر عمر دا ہووے بئھیوال

پسند دی شادی

ٻیٹھاں سوہݨی رن نال شادی کر

اڳوں ہے سارا چرسی گھر

سوہݨی رن دے ڈھیر ہن خرچے

ڄیڈے کیڈے تھیوون چرچے

سوہریں تے ہوون روز پرچے

نہ چھوڑݨ کہیں دیاں دریاں در

روز کٹھ پنچائیت ہووے

کڈاہیں سزا تے رعائت ہووے

اتھ پہلے پڄن جتھ خرائیت ہووے

چاولیں دے آون شاپر بھر

منڳن آ تے روز ادھار

کر چھوڑݨے ناسیس تار

شالا پوون نیت دی مار

ڈیہنہ وچ ماریندن سو چکر

سس دی کیا کراں نروار

سس میڈی ہے ݙیݨ مکار

امدی ویندی اے روز بازار

پیدل کرے یار سفر

سوہر میڈا ایں بیمان اے

شکلوں لگدے جو شیطان اے

ٻݨڑایا رہندا روز مہمان اے

تیکوں کون آکھیایا ہا شادی کر

سالیاں میکوں بمھدیاں کائنی

کئی کئی مہینے دھمدیاں کائنی

تھبے دے وچ ممدیاں کائنی

لوک ڈیکھ تے ویندن ڈر

سالے میڈے پیوݨ پول ءن

سر پھریے تے اصلوں نول ءن

چاتی رہندے ہتھ کشکول ءن

کہیں دا ناں نے اصلوں ڈر

سوہݨی رن دے عشق ڈھیر

تارݨ در کوں شام سویر

روز آون سوتر ملیر

دل اہدے جو پواں مر

شادی پے گی جیب تے بھاری

روز کرینداں توبہ زاری

قسمت ہئی میڈی منڈھوں ہاری

طلاق ݙینداں تاں پمدے شر

فرھاد میڈی ایہا ڳال منیجو

سوہݨی رن کوں ناں پرنیجو

سانولی کوں ڳل نال لاویجو

نتاں روز کوٹیسے سر

نوٹ

میڈی جتنی وی مجازی تے مزاحیہ شاعری ہے او معاشرے دی عکاسی کریندی ہے ۔

بطور میڈی ذات نال ایندا کوئی وی تعلق کینی ۔

کیونکہ میں اجݨ تک کنوارہ ہاں تے محبت وی کینی کیتی ـ