مباح
مباح عربی زبان دا لفظ ہے جیندا مطلب ہے "جائز" یا "اجازت شدہ"۔ اسلامی شریعت وچ مباح انہاں کماں کوں آکھیا ویندا ہے جنہاں دے کرݨ یا نہ کرݨ تے کوئی شرعی پابندی کوئنی ہوندی اتے انہاں تے کوئی ثواب یا گناہ نئیں ملدا۔ مباح کماں دی اجازت یا تاں نص (قرآن و حدیث) توں ثابت ہوندی ہے یا ول او کم جنہاں دے بارے وچ شریعت خاموش ہے، مباح شمار ہوندن۔ مثال دے طور تے، لذیذ کھاوݨے کھاوݨ اتے چنڳے کپڑے پاوݨ عام حالات وچ مباح ہن۔ تاہم، مباح کم وی نیت دے مطابق مستحب یا مکروہ بݨ سڳدن۔ اگر کوئی مباح کم نیک نیتی نال کیتا ونجے تاں او مستحب بݨ ویندے اتے اگر بری نیت نال کیتا ونجے تاں مکروہ یا حرام قرار پا سڳدا ہے۔ ایں کیتے، حقیقی معنیاں وچ مومن دا کوئی فعل مباح نہیں ہوندا، بلکہ او مستحب یا سنت ہوندا ہے، جبکہ فاسق دا ہر فعل مکروہ یا حرام ہوندا ہے۔[١][٢]