رنگ (لوک نظم)
رنگ ہِک اہڄی لوک نظم ہِے جیڑھی اساݙے سرائیکی وسیب دے لوک ادب وِچ ٻہوں مہان٘درے زبانی قصّہ (Oral Folklore) دے وِچ ڳِݨی وین٘دی ہِے۔
تنقیدی اُپڄ
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]سرائیکی لوک نظم "رنگ" دے شاعر رفعت عباس ہن۔ "رنگ" بظاہر ساݙے آسوں پاسوں کھنڈے ہوئے طرحاں طرحاں دے روپ ݙکھیندے رنگاں دی خوبصورتی کوں نشابر کرݨ دی ڳالھ ہے مگر رنڳاں دی خوبصورتی کائنات دی جمالیات کوں ساݙے سامݨے گھن آندی ہے۔ وَن پَونے رنگ سبھ کنوں پہلے ساݙیاں اکھیں تے بعد وچ دل،دماغ دی حسیات اُتے تازگی،ملائمت تے خوبصورتی دے احساس کوں راحت ݙیندن۔ ہک پاسوں ایں کائنات دی جلوہ آفرینی اتے رنگینی انہاں رنگاں دی وجہ نال ہے تے ݙوجگے پاروں ایہے ہی ہن جیڑھے بندے دے داخلی کیفیات تے محسوسات کوں جڳیندن۔ رنگ در حقیقت حسن دے اظہار دا ہک روپ ہن اتے ایں روپ دیاں اَݨ گِنت پرتاں ہِن جینویں بندہ آپ تے اوندی حیاتی۔ رنگ جمال آفرینی دا ہک اینجھا نمونہ ہن جیہڑے انسانی حیاتی سنگھارتا عطا کریندن۔ رنڳاں دا انسانی روح دے نال وی ہے۔ اے رنگ مینہ لہوݨ توں پہلے یا بعد وچ وقت ویلے دی تِکھی مٹھی ٹور،دھجی تھیوے،دیگو ہووے یا دُھپ دے ویلے بزاراں ڳلیاں اندر یا کہیں کھلݨ الاوݨ،رووݨ،شہر دیاں فصیلاں،درد روازیاں،رِلی پاتی ودے فقیر دے رلے یاوت من منوتیاں منیندی لٹھیاں کوں چوڳا سٹیندی نیگر،جاڳدے ݙسدے ہن۔ شاعر نے ایں نظم راہیں مختلف طرحاں دے رنڳاں رنگی کوں انسانی حیاتی دے اعمال،افعال نال جوڑ تے ہک متحرک منظرنامہ پیش کیتے۔ اے منظر دنیا دے قدیم ترین ملتان دے النگ،ایندیاں ڳلیاں،اتھ وسدے لوکاں دی حیاتی،اُنہاں دی گذاراں،محسوسات تے جھات پیندا کائنات دے کینوس اُتے پھیل تے یعنی طرفع دی سطح تے آویندے۔ تے اِتھاؤں نظم دی معنویت دا عرفان ڳوڑھی دلچسپی دا موجب بݨدے۔
ٻیا ݙیکھو
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]ٻاہرلے جوڑ
[لکھو | ماخذ وچ تبدیلی کرو]- گُلِ رعنا ادب سوسائٹی دے ٻئے کتاباں۔ ۔ ۔۔ ۔ ۔ ۔